συναπαντήχνω

Ν

(στον Ερωτόκρ.) α) συναπαντώ, συντυχαίνω («σα δε συναπαντήξουσι τα μάτια να σμιχτούσι»)

β) έρχομαι σε εχθρική συνάντηση, συγκρούομαι («συναπαντήχνουν τα θεριά, και τα κοντάρια πήγα / εις τον αέρα σα θεριά»).

[ΕΤΥΜΟΛ. Διαλεκτικός τ. αντί συναπαντώ (πρβλ. απαντήχνω: απαντώ)].